Persoonlijke blog:
Mijn Trauma Release Breathwork Ceremonie met Sacred Cacao
Al enige tijd was ik geïnteresseerd in een cacao sessie. Ik hield mijn ogen open en wachtte tot het juiste moment zich aanbood. Zo kwam ik in contact met Valerie. Valerie is eigenaresse van Redivine.nl. Ze doet dit samen met haar zusje. Ze sprak mij erg aan en ik voelde dat ik haar kon vertrouwen. En pas na mijn ervaring besef ik mij nog meer hoe erg dit van belang is.
Mijn ervaring
Vanaf hier word het persoonlijk. Ik deel sommige dingen omdat ik van mening ben dat het belangrijk is ook de moeilijke dingen in het leven te delen. Niet om zielig te zijn, maar om het belang van delen te laten zien. Een trauma wordt gevoed door de angst iets niet te kunnen delen, door het gevoel te hebben met niemand te kunnen praten of door het gevoel van alleen zijn. Dus onder het mom ‘Sharing is caring’ deel ik mijn verhaal en hoop ik dat anderen hier wellicht iets aan hebben
Kennismaking
Ik werd onthaald door Valerie en de lieve Pedro. Een hond die zij samen met haar zusje opvoed. Haar rustgevende huis aan het water zorgt er meteen voor dat je je thuis voelt. In een aparte ruimte heeft ze een ontspannende plek gecreëerd waar de sessie plaats zal vinden.
We nemen samen plaatst op de bank om elkaar te leren kennen. Wie is Valerie? Wat houd deze sessie precies in? Wat gaan we meemaken? Maar ook hebben we het over mij. Wie ben ik? Waar loop ik tegen aan in het leven? Met welke intentie ga ik deze sessie in?
Ik vertel Valerie over het plots overlijden van mijn vader in november ’21. Het plots overlijden van mijn vader heeft veel met mij gedaan. Buiten het feit dat ik verdriet voelde, omdat ik hem plots moest missen zonder afscheid, had ik ook last van teleurstelling. Helaas kampte mijn vader met een alcohol verslaving. Iets wat hij de laatste jaren goed voor ons wist te verbergen. Vlak voor zijn dood heb ik er nog naar gevraagd en toch geloofde ik hem weer. En dan komt dus het schuldgevoel. Was ik te naïef? Wilde ik het niet zien? Waarom heb ik de signalen gemist? Wat als ik er anders mee om was gegaan? En dit gevoel werd weer door een boos gevoel overgenomen. Waarom vertrouwde hij mij niet? Waarom wilde hij het niet met mij delen? Waren wij als kinderen niet genoeg om voor te vechten? Allemaal gevoelens die ik gewoon moest ervaren. En vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen. Ik vertel haar dat mijn intentie vandaag is om mijn vader te vergeven. Dat ik begrijp waar zijn pijn en verdriet vandaan kwam en dat ik mezelf vergeef voor het voelen van mijn emoties. Dat ik mij niet schuldig hoef te voelen en dat ik als dochter echt geprobeerd heb hem te helpen. Mijn intentie is om mooie herinneringen te koesteren, want dat is alles wat ik nu nog heb.
Meditatie / zelfreflectie
Na de kennismaking verplaatsen wij ons naar het matras op de grond. Daar nemen we een comfortabele zithouding aan. Valerie geeft aan dat ik, als ik dit wil, een kaartje mag trekken. Ik trek de kaart ‘De belangrijke bijeenkomst’ ( Alles komt samen. Intuïtieve invallen. Zielsverwanten ). Ze leest op wat deze kaart inhoud. Ik voel dat deze kaart, op dit moment in het leven, bij mij past.
Na de kaart sluiten we onze ogen. Met één hand op ons hart en één op onze buik beginnen we de mediatie. Waar ik tijdens de kennismaking mijn tranen nog kon bedwingen, laat ik ze nu al gaan. Want hier mag alles gewoon even zijn zoals het is. Hier ben ik veilig. En zo voelt het ook echt. Hier mag ik gewoon even zijn. Valerie is een kalm en rustig persoon die je met haar zachte stem een vertrouwd gevoel geeft.
Tijdens de meditatie probeer ik echt in mijzelf te keren. Mij even niet continu bewust te zijn van mijn zijn van buiten, maar echt naar binnen te keren. Ik hoef hier voor niemand een masker op te houden, ik hoef hier niet krachtig te zijn, ik hoef geen luisterend oor te zijn voor een ander en ik moet even helemaal niks. Echt in het hier en nu raken.
‘De één vindt het heerlijk en de ander kan het bijna niet weg krijgen’
Sacred Cacao
Het was tijd voor het drinken van de sacred cacao. Valerie had in de kennismaking gezegd ‘De één vindt het heerlijk en de ander kan het bijna niet weg krijgen’. Ik was dus erg benieuwd naar wat ik er van zou vinden. In een klein verwarmd kopje krijg ik de cacao. Ik mag de cacao bij mijn hart houden. Ik probeer mij helemaal open te stellen voor de cacao. Van de warmte in het kopje tot de bittere smaak. En bij iedere slok die ik neem probeer ik te denken aan mijn intentie. Denk ik aan papa. En ook nu laat ik mijn tranen rollen. Later zal ik tegen Valerie zeggen ‘Ik behoor duidelijk niet tot de mensen die het lekker vinden om te drinken’. Want bij de laatste slok heb ik toch wel een beetje moeite met de smaak. Ik moet er zelf stiekem om lachen.
Belichaming
Belichaming. Wat moest ik mij hier bij voorstellen? Nou het heeft vooral te maken met het ‘één worden met jezelf’. Jezelf durven te laten gaan, jezelf los te laten. Beweeg. Voel. Op het ritme van de muziek. In het begin zijn mijn bewegingen nog klein. Hoe meer ik in de muziek kom hoe groter ik ze durf te maken. Ik laat me steeds meenemen door de muziek. Deze oefening helpt je ook bij het ontspannen. Niet zo stijfjes zijn maar lekker los. En dat je bloed begint te stromen zal ook zeker bijdragen in het volgende gedeelte van deze sessie.
Verbonden ademen
Ik dacht nog nooit gehoord te hebben van verbonden ademen. Maar na de uitleg van Valerie wist ik dat ik dit al eens gedaan had. Wim Hof ‘The Ice Man’ heeft een ademhalingsoefening die op dezelfde manier werkt. Daar stop je alleen op een gegeven moment met ademen en verbruik je alle zuurstof die je tot je neemt tot het moment je echt weer adem moet halen. Dit geeft mij een klein beetje een idee van wat ik kan verwachten.
Ik mag gaan liggen op het matras. Zonder kussen want het is beter dat de keel open is voor de ademhaling. Valerie zal mij begeleiden in het ademhalen. Vooral wanneer mijn lichaam terug wil naar de normale ademhaling. In het begin is het nog een beetje onwennig. Ik probeer mijn ritme te vinden. Ik probeerde van het ene uiterste naar het andere uiterste te gaan. Al gauw merkte ik dat ik dan even bleef hangen in de top. Ik moest mijn ademhaling even aanpassen om vervolgens op de juiste manier verder te gaan. En eenmaal in die flow begon alles te stromen.
Ik weet het, het klinkt hier en daar wat zweverig, maar ik lag echt op de grond. Maar wel met de tintelingen door heel mijn lijf. Vooral gericht naar mijn handen toe. Deze lagen er ook een beetje spastisch bij. Een heel apart gevoel. Ik liet alles gewoon over mij heen komen. Tijdens het ademhalen heb ik mij echt daarop gefocust. Je raakt in een soort trans. Valerie gaf op een gegeven moment aan dat ik ook geluid mocht maken. ‘Geef maar emotie mee’. Je voelt je een soort oermens op zo’n moment. Het was alsof ik niet daar lag maar ergens op de grond, bij een oude stam in Zuid-Afrika. Bezig met een ritueel om mijn lichaam te reinigen. Beetje bij beetje liet ik mij meer gaan en hoe meer ik in een ‘trance’ raakte hoe meer ik los kon laten.
En toen was daar in eens ruimte voor mijn intentie. Kwamen er beeld voorbij van mij en mijn vader. Ik als meisje op de schouders van haar papa. Hij liet mij de wereld zien vanaf de top. Samen vliegtuigen kijken. Waar zou de reis heen gaan? Welk werelddeel zal ontdekt gaan worden? Heb ik mijn reislust van hem? Wilde hij mij zo vertellen dat er meer is dan ons koude kikkerlandje? Ik vond zijn verhalen over zijn reizen altijd fantastisch en ik zou willen dat ik er meer over kon horen. Ook voelde ik hoe ik altijd het gevoel heb gehad ons gezin te willen redden. Ooit zei een vriendin tegen mij ‘Je hoeft niet de last van de wereld op je schouders te dragen’. Zou dat hier vandaan komen? Ik ben de jongste van drie. Ik heb twee oudere broers. En het was niet altijd gemakkelijk bij ons thuis. Dit was het moment waarop ik tegen mijzelf zei ‘het is ok’. Je kunt niet de problemen van een ander oplossen.
Zo nam mijn hoofd mij mee op een reis van herinneringen en gevoelens. Heb ik al het verdriet los gelaten wat ik voelde. En er was ook ruimte voor geluk. En hoe ik was als jong meisje, hoe graag ik haar weer wat meer naar voren zou willen laten komen. Jong en onbezonnen. Tijdens het ademhalen heb je geen tijdsbesef, ik heb dan ook geen idee hoe lang deze reis heeft geduurd. De muziek die Valerie heeft uitgekozen past ontzettend goed in deze sessie. Althans voor mij. Onbewust stuurt het je reis.
Aan het einde van de sessie begeleid Valerie je weer naar het hier en nu. Langzaam beweeg ik handen en voeten. Leg ik één hand nog even op mijn hart en kalmeert de ademhaling terug naar normaal. Als het goed voelt mag ik omhoog komen met mijn ogen nog dicht. En die hield ik dicht. Ik was nog niet klaar om weer in het hier en nu te zijn.
Delen inzichten en gevoel
Na het openen van mijn ogen was het eerste wat ik deed naar het toilet. Toen ik terug kwam stond er een heerlijk glaasje water en op een schaaltje wat dadels en chocolade. Perfect om even mee ‘wakker’ te worden. Ik was nog steeds een beetje beduusd. Stil. Nog niet klaar om alles met de wereld te delen, of in dit geval met Valerie. Ik had echt nog even nodig. En ik mocht alles delen met haar wat ik wilde. Of juist niet. Wat dus ook heel fijn was.
Ik ben ontzettend blij dat ik deze sessie met Valerie heb gedaan. Ik ging er blanco in en wist niet wat ik moest verwachten. Ik kan je vertellen dat ik nu al uit kijk naar een volgende ervaring. Ik had een intentie maar kreeg zoveel meer. Het is nu een aantal weken geleden en nog denk ik er veel over na. Ik heb nu meer rust dan voorheen.
Het verlies van een ouder is wat we bijna allemaal zullen meemaken. Voor de één komt het plots en de ander heeft wellicht tijd om afscheid te nemen, maar er komt altijd verdriet bij kijken. Ik vond het ontzettend mooi en fijn om mijn verdriet op deze manier te laten gaan en het een plek te kunnen geven. Zoals mijn vader het leven heeft geprobeerd te leven op zijn manier, er alles aan heeft gedaan om er ‘het beste’ van te maken, zo heb ik dat ook gedaan naar hem toe. We hebben mooie momenten gekend, verdrietige en zware, maar ondanks alles voelde we vooral liefde. En die liefde is hetgeen wat ik het meeste mis, maar het is juist die liefde waar ik aan vast ga houden. Ik eindigde mijn sessie met ‘Het is goed zo, je mag nu rusten’.
Heb jij ook een groot verlies meegemaakt? Heb jij een traumatische ervaring gehad? Heb jij lichamelijke klachten waar je niet vanaf komt? Voelt het alsof iets in het leven jou tegenhoud? Of wil je graag mooie inzichten krijgen? Denk dan eens aan een sessie met Valerie. Buiten deze sessie geven ze bij Redivine ook een ‘Emotional Release Ceremonie’. Meer informatie vind je op Redivine.nl